ÇizgiRomanYorum – Venom vs Carnage (2016)

(Bu yazı orjinal olarak AltDünya v1’de Tutlu Tuzlu tarafından 15.09.2016’da yazılmıştır. Aşağıda elimizden geldiğince güncellenmiş, v2’ye adapte edilmiş olup, herhangi bir tarihsel hata, zamanı geçmiş bilgi varsa, affınız rica olunur.)

Künye

Yayıncı: Marmara Çizgi, orj: Marvel Comics
Orjinal Adı: Venom vs Carnage
Dil: Türkçe, Basım Yılı: 2016
Yazar: Peter Milligan
Çizerler: Clayton Crain

Giriş

Spider-Man’in villian’ları içinde sürüyle öne çıkması karakter mevcut. Yine de Carnage Venom’dan türemiş olmasına rağmen kendine has bir yer edinmeyi başaranlardan. Buna rağmen dilimize çevrilen iki Carnage çizgi romanı da beni tatmin etmekten çok uzaktı. Bunlardan ilki başka yerde incelediğim “Deadpool X Carnage”, güzel bir fikir olarak iki deliyi yanyana koyup güzel bir hikaye çıkartmak istiyordu ama fazla delilikten sınıfta kalıyordu. İkincisi ise yine büyük beklentiyle başladığım, yine büyük bir potansiyel vaadeden bir ikiliyi yanyana koyan ancak yine hikayesel sebeplerden ötürü hayal kırıklığına uğratan “Venom vs Carnage”.

Hikaye

Güzel bir fikirle başlıyor hikayemiz. Carnage ve Venom yeni bir simbiyotun doğumu üzerine tartışıyorlar. Carnage kendisine rakip olarak gördüğü oğlunu öldürmeyi planlarken, Venom torunuyla birleşerek durdurulmaz olacağını hayal etmekte. Bu torun da ileride bir iki hikayede daha yer alacak Toxic’tir.

Artılar/Eksiler

İlk hayal kırıklığı sipariş verdiğim çizgi romanın fasikül çıkmasıyla ortaya çıktı. Fiyatının düşük olmasından kıllanmıştım ama nedense daha büyük, daha dolu dolu bir şey beklemişim. Peki sonuçta bu ciddi bir sorun mu? Tabii ki değil. İki sayıdan oluşan Avenging Spider-Man’i keyifle okuyorum sonuçta. Ayrıca hikayenin gereksiz uzamıyor olması güzel bir artı.

Hikayenin çıkış noktası ve başı fena değil aslında. Sorunlar üçüncü nesil simbiyot Toxic’in doğumundan sonrasında başlıyor. Hikayenin ana unsuru olan Toxic ve kendisinin orijin hikayesinin aksiyon vahşilik ve karanlık dışında tatmin edici olduğunu söyleyemeyeceğim. Milyon kere yapılmış olan kötülükten doğan iyi konseptinin ve yaratılması icap eden çelişkinin Parker’ın Venom’un da (Marmara Çizgi tarafından yayınlandı o hikayeler Türkçe olarak. İlk okuduğum orijinal çizgi romandır, Todd McFarlane’e hayran olma sebebimdir. Bir şekilde edininiz.) çok daha güzel işlenmişken burada üzerine çok da bir şey katmadan karşımıza sunulmuş olması yazık olmuş.

Halbuki baştaki romanın isminin de hakkını vermelerini sağlayacak olan Venom vs Carnage, büyükbaba’nın mı olacak, babanın mı elinde can verecek muhabbeti üzerine yoğunlaşılsaydı daha keyifli olabilirdi sanırım. Yazarımız Peter Milligan (ki kendisi Batman’in başarılı karakterlerinden Azrael’in yaratılması fikrini ortaya atan yazarmış) bu noktada elindeki potansiyeli yeterince kullanama konusunda sınıfta kalıyor.

Yine de hikayenin bu iki karakterin vadettiği vahşiliği ve karanlığı bir şekilde sunduğunu söyleyebiliriz. Bunda elbetteki çizerin hünerinin büyük olduğunu söyleyebiliriz. Tartışmaya açık olmakla beraber bence Carnage’i en iyi çizen adam Clayton Crain. Onun o hem akışkan hem de sivri çizimleri Carnage’in görünüşü ve kişiliğini anlatan bu iki özelliği çok güzel yansıtıyor. “Carnage USA” hikayesinde de çok başarılı bir iş çıkartmıştı. Ancak diğer karakterlere ne kadar uyduğu konusunda kafamda soru işaretleri var. Evet tümüyle maskeli karakterler için çok da kötü durmuyor, idare edilebiliyor ama normal insanlar ya da mesela Black Cat gibi daha az kapalı (kelime oyunu hehe) karakterlere tam olmuyor sanki. Evet Black Cat son derece seksi görünüyor ama özellikle yüz hatları falan bir türlü hoşuma gitmiyor. Yine de bu derece vahşi bir öyküye uyumlu olduğunu kabul etmek ve buradan çizgi romana bir artı vermek gerek.

Peki yeni karakterimiz Toxic ile ne düşünüyorum? Ne yazık ki orijinin yavanlığından sonra kendisi böyle geleceğini merak edeceğimiz, tekrar tekrar görmek isteyeceğimiz bir kahramana dönüşemiyor. Çakma bir Spider-Man olarak ileride Spidey dünyasında geçecek büyük çaplı bir hikayede çok çok arka plan karakteri olabilecek kadar değer taşıyor. Hani “Şu özelliğiyle beni tavladı” diyebileceğim hiç bir şeyi yok. Sadece bu hikayede yaşadığı aile dramasına az biraz empati yapabiliyorsunuz. Onun dışında ne yazık ki, şimdiye kadar gördüğümüz kahramanlardan klişe parçalar alması dışında bir numarası yok.

Sonuç

Yazıdan anlayabileceğiniz gibi gönül rahatlığıyla, düşünmeden alın diyebileceğim bir çizgi roman yok elimde. Sadece fiyatının yüksek olmaması, sevdiğiniz karakterleri (Black Cat her zaman favorilerim arasında olmuştur) tek kitapta topluyor olması ve dikkat çekici görselliği dışında çok cazip bir seçim değil. Bunun yerine paranızı biraz daha biriktirip “Spider-Man:Venom’un Doğuşu”nu almanızı tavsiye ederim. Bir sonraki çizgi roman incelemesinde görüşene kadar esen kalın.