Geçen Ayın Çizgi Romanları – Şubat 2018

Örümcek Evreni Cilt 1 – Marmara Çizgi

Şimdi baştan söyleyeyim, önyargıyla başladım okumaya, yapılan her tercihe uyuz oldum, hikaye de çok zorlama geldi. Ama dönüp baktığımda içeriği dolu dolu, pek çok efsane olabilecek sahneye sahip, muazzam referanslarla dolu, ciddiyet ile eğlenceyi iyi harmanlamış bir iş olduğunu görüyorum. Şöyle ki, bütün konusunu alternatif evrenlere yani Marvel’ın cılkını çıkarttığı bir temaya bağlamasını hiç sevmedim. Ama 90’lar çizgi filmlerinden, Spider-Pig’e kadar her hatırladığınızda hoşunuza giden versiyonları görmek paha biçilemez. Morlun ve sülalesinin güçleri, ölümsüzlükleri, tek başlarına Spidey’leri bırak, Avengers’a nasıl kafa tutabildikleri falan hem açıklanmamış, hem de inanılmaz saçma ve gerçeklikten uzak. Yine de bu vasiler tayfasının yaptığı katliamlar hakikaten vurucu. Anlatım olarak crossover olması sebebiyle çok karışık ilerliyor ve bu yukarıda saydığım dışında da pek çok mantıksız, alakasız, saçma kısım içeriyor. Ama tek tek sayı sayı baktığımda hem çok eğlenceli, hem çok tempolu, hem de yerine göre ciddi. Yani diyeceğim o ki, gıcık olmak için de sevmek için de çok sebep var. Kararı size bırakıyorum.

Justice League Cilt 7 – Yapı Kredi Yayınları

Bir önceki cilde yukarıda giydirmiştim. Bu cilt ise bize çok sert ve sağlam bir hikaye sunuyor. DC evrenindeki New Gods’ın büyük hayranı değilim. Yine de buradaki kullanımı hoşuma gitti. Darkseid’dan daha büyük bir düşman yaratmaları bir yerde, onu durdurmak için kahramanlarda yaptıkları değişimler başka yerde. Batman’i Superman’i ve diğer üyeleri bir anda Gods’a çevirip, sayının devamını full merak ettirmeyi başarıyorlar. Hikaye kesinlikle heybetli ve etkileyici. Yani önümüze gelecek düşmanla ilgili çok sağlam beklenti yaratıp, bu beklentiyi de hiç düşürmeden karşımıza sunmuşlar. Giriş olduğu için temkinli olmak lazım aslında, ama bu cilt özelinde her türlü övgüyü hakediyorlar. Ayın iyi işlerinden biri. Kesinlikle okunası.

Thor: God of Thunder Cilt 1 – Marmara Çizgi

Bence Thor’un Marvel evrenindeki (MCU’da da) yeri mitolojik hikayeler olmalı. Superman’den falan farkını koyabileceği şekil budur. Başka tarz hikayelerde yer aldığında sevmiyorum, Ragnarok’u o yüzden çok sevemedim mesela. Neyse ki Marvel Now’daki bu ilk öyküsünde sevdiğim tarz bir hikaye anlatılıyor. Tanrı kasabı konsepti tam da Thor’dan bekleyeceğiniz şekilde görkemli, heybetli bir hikaye. Ama yine aynı sebepten klasik Marvel hikayelerini tercih edenlerin hoşuna gitmeyebilir. Aksiyon dozajı daha alt düzeyde. Genel gidişat olarak gücü yaptıklarının (Tanrıları öldürmek yani) sonuçlarıyla anlatılan gizemli bir kötü adamımız var. Thor da adım adım bu gizemi çözmeye çalışıyor. Hikayede tek hoşuma gitmeyen bu büyük düşmanın altının biraz boş gelmesi. Yani tanrıları nasıl böyle öldürebiliyor, nasıl bu kadar güçlü çok havada kalıyor. Belki ikinci ciltte falan çözerler. Şu haliyle fena değil. Ayın okunabilir işlerinden.

Justice League Darkseid Savaşı – Yapı Kredi Yayınları

New 52’nun en önemli olaylarından biri Darkseid Savaşı. Yukarıda girizgahını övmüştüm. Bu cilt de bir nevi ilk kısımla ikinci kısmı birbirine bağlıyor. Artık tanrı olan kahramanlarımızın durumlarını ve bir kısmının da nasıl o hale geldiğini anlatıyor. Toplama bir cilt olduğu için daha iyi ve daha kötü hikayeler var. Ama yine tamamına baktığınızda ortalama üstü bir iş çıktığını söyleyebilirim. Genel olarak fena fikir değil bildiğimiz kahramanları tanrılara dönüştürmek, ki DC’nin kahraman imajıyla da uygun. Ancak buradan nereye bağlayacaklarını çok öngöremedim, çünkü açıkçası biraz büyük bir işe girmişler gibi hissettim. Devamını görüp ona göre yorum yapmak lazım.

Superman:Doomed Cilt 2 – Yapı Kredi Yayınları

Yukarıda ilk ciltle ilgili yorumlarımı yaptım zaten. İkinci cilt ilkinden daha kalın. Daha doyurucu bir hikaye olmasını bekliyorsunuz ama değil. En büyük sorun sanki gereksiz uzatmışlar hissi yaratması. Hikayeyi uzatmak için aynı olaylar tekrar tekrar yaşanıyor. Yani bir kaç kez Superman Doomsday’le kontrolü kaybettim, kazandım numarası yapıyorlar, Brainiac’ı bir yeniyorlar, meğerse Brainiac’ın başka planı varmış falan. Daha öz, daha kısa tutulabilirdi. Bu uzatma dışında da çok ahım şahım bir şey yok. Aksiyon fena değil, akış çok kötü değil. Ama kesmiyor. Bir de çok fazla ve gereksiz romantizm var. Hatta cildin en sonu sırf bu konulara ayrılmış gibi, 14 şubat’a mı denk gelmiş, nedir? Sonuçta Doomed büyük işlere kalkışıp pek karşılığını veremeyen, yine çok kötü rezil demeye kıyamadığım bir iş.